ساعت نیا در حضور دو معاون وزیر از ماهنامه صنایع پلاستیک خداحافظی کرد
امتیاز نشریه صنایع پلاستیک را از وزارت ارشاد نخریده ام که حالا آن را بفروشم، این نشریه را در ازای سه کتاب: قرآن مجید، شاهنامه قردوسی و دیوان حافظ به یکی از تشکل های صنعت پلاستیک که طلب کند، هبه می کنم و اکنون از مدیریت این نشریه در سی و دومین سال فعالیت آن خداحافظی می کنم. این سخن شاید مهم ترین و کلیدی ترین سخن بیان شده توسط مهندس احمدعلی ساعت نیا در مراسم خداحافظی خود از ماهنامه صنایع پلاستیک بود که امروز یکشنبه 30 آذرماه در سالن کنفرانس ساختمان روزنامه اطلاعات که به گفته ی خود مکانی دارای نوستالژی برای وی است، با حضور معاون وزیر نفت و مدیرعامل شرکت ملی صنایع پتروشیمی، مهندس عباس شعری مقدم و معاون وزیر اراشاد، دکتر حسین انتظامی برگزار شد. این خداحافظی نیز نوید دهنده ی آغاز فعالیت جدید وی در صنعت پلاستیک همراه با معرفی و رونمایی از پرتال خبری بین مللی و دو زبانه با عنوان "رسانه بین مللی صنعت پلیمر - Polymer Industry media International" و به آدرس اینترنتی www.pimi.ir به منظور معرفی صنعت پلیمر ایران به جهانیان، در این مراسم بود و اما مهندس ساعت نیا دلیل خداحافظی خود را اینگونه مطرح کرد: "امشب پس از 31 سال طی یک اعتراض مدنی به اقدامات چند کارمندی که مدیر اصلی را فریب دادند و از منِ ایرانی به ایتالیایی ها شکایت کردند، و عده ای که مرا از تلاش برای این صنعت دلسرد کردند، از این نشریه خداحافظی می کنم."
همچنین وی بیانیه خود را که در پاسخ به یکی از اهالی صنعت که از تصمیم خداحافظی مهندس ساعت نیا ابراز تعجب کرده بود، پیش از این ارسال و در این مراسم قرائت کرد، بخش هایی از آن را در اینجا می آوریم:
در یک اعتراض مدنی به آنچه که دستاورد بهترین دوران زندگی ام بوده، تصمیم به خداحافظی با دوست داشتنی ترین مخلوق خودم که آن را در تنهایی مطلق و در درازای سه دهه از عمرم پدید آوردم، آن هم به شوق تلاش برای جلوگیری از بیکار شدن حتا یک کارگر ایرانی، گرفته ام. می دانید چرا؟ برای آنکه، در کمال تاسف در سرزمین خودم:
اول) چنان "مدیران و مسوولانی" را کمتر می شناسم (البته فقط در قلمرو محدود حرفه ای خودم و شاید هم ناتوان و نادانم)؛
دوم)همواره "مصالح ملی و عمومی " به ویژه در بخش صنعت را بر مصالح خودم مقدم دانسته ام (امید که ریاکاری نباشد و واقعا چنین باشم)؛
سوم) "سرزمین" خود را با "چنان سرزمین و جامعه ای" منطبق نمی دانم (آرزویم اینست که من دارم اشتباه می کنم)؛
چهارم) فارغ از ظلمی که به صنایع ماشین سازی ایران شده و منافع آنان را در دورانی که می خواستند خسارات ناشی از 10 سال تحمل و پایمردی و پایداری در دوران تحریم ها را به مرور جبران کنند، به شدت تحت شعاع قرار داده است؛ متاسفانه، در قلمرو کوچک و محدود حرفه روزنامه نگاری ام، "عزت و آبرو و اعتبار و اقتدار سرزمین" خود و تبلور فرهنگ زیبا اما مهجور شده ی ایرانی و اسلامی "وفاداری، قدرشناسی و پاسداشت" را با اقدامات بی منطق و دلبخواهی تنی چند بر باد رفته می بینم (ولو نزد کسانی که مثل قلمرو خودم محدودند، اما از توانمندی زیادی در بخش های رسانه ای، صنعتی و مدیریتی جامعه اقتصادی و رسانه ای اتحادیه اروپا برخوردارند و هراس دارم مبادا مشکل ابلهانه ای که برای آنها پدید آمده، به طرح شکایت از پتروشیمی در دادگاههای اروپا و ایران {اقدامی که انجامش را از من میهن دوست درخواست کرده اند} و طرح رسمی موضوع در یکی از کمیسیون های پارلمان اروپا، بیانجامد و تمام اینها هم متاسفانه با اعلام رسمی به آنان که دلیل اقدامشان درج یادداشتی در وبسایت فارسی ماهنامه صنایع پلاستیک= احمد علی ساعت نیا = روزنامه نگار بوده) و
پنجم) چنان "شخصی" را حتا اگر لایق چنان توصیفی زیر عنوان "وجدان صنعت" باشد، که بعید می دانم باشم، انسانی بی وجود و بی تاثیر برای ایجاد تحول در جامعه ی مصیبت زده پیرامونش می دانم، که در نتیجه، نبودنش، با این همه ناتوانی در دفاع از یک صنعت داخلی و اثبات و تداوم باورهای "اعتبار و قدر کلام و فرهنگ و اخلاق و هنر پاسداشت ایرانی/اسلامی" در دگراندیشان منتظر بهانه ی غربی، بهتر از بودن اوست.
در این مراسم نیز جمعی از تولیدکنندگان صنعت پلاستیک، از جمله انجمن های صنایع همگن پلاستیک تهران، تولیدکنندگان مستربچ و کامپاند، اتحادیه سراسری تعاونی های صنعت پلاستیک، انجمن های ماشین سازان صنعت پلاستیک و تولیدکنندگان ظروف یکبار مصرف حضور داشتند و تابلو فرش های نفیس را به رسم یاد بود و به پاسداشت زحمات مهندس ساعت نیا به وی اهدا کردند.
منبع: ماهنامه صنایع پلاستیک
